afb.
Lotte Jonathans
's-Hertogenbosch 17 september 1977
Henk Mees en Piet Lauwen
Met een geleende hoed naar de doop van Amalia
|
Dertien keer Nederlands kampioen, twee keer op het Olympisch platform. Tussendoor in 2004 ook nog Europees kampioen. En dan vergeten we de prijzen in allerlei (Grand Prix)toernooien maar even. De erelijst van Lotte Jonathans is nu al om in te lijsten. Dit jaar laat ze het NK aan zich voorbijgaan. "Ik zie er geen uitdaging meer in. In 2011 was ik opnieuw de beste in het vrouwen- en gemengd dubbelspel." Geruchten als dat ze mentaal moe is of een mogelijke breuk met dubbelpartner Paulien van Dooremaalen verwijst ze resoluut naar het rijk der fabelen. "Paulien is een leuke meid, we werken samen keihard om ons doel te bereiken." Dat doel is Londen 2012. Lotte Jonathans is een kind van Den Bosch-Noord in de ruimste zin van het woord. Op 17 september 1977 geboren aan de 9e Donk. Het gezin verkast al snel naar Stapelen 12. Aan het einde van haar lagere schooltijd besluit vader Jonathans een huis te gaan bon- | 101 |
|
wen tegenover De Maaspoort. 'Ter overbrugging zouden we een paar maanden in Oud-Empel gaan wonen. Dat werd uiteindelijk twee jaar. Een heerlijke tijd op die boerderij in Empel." Vanaf haar 19e woont ze ook nog een tijd zelfstandig in Empel. Met ouders, die gek waren van badminton, kan het niet anders of ook Lotte gaat bij BCH spelen. De resultaten bij de jeugd liegen er al niet om. "Vanaf mijn tiende zat ik in de nationale selectie bij de junioren. In het begin zowel in het enkel- als in het dubbelspel. Tot mijn achttiende hoorde ik tot de Europese top. Ik wilde ook meetellen in de wereldtop en heb toen het enkelspel vaarwel gezegd." Voor de leek lijkt het verschil tussen enkel- en dubbelspel niet zo groot: shuttle en slaan. Maar insider Jonathans kijkt daar heel anders tegenaan. "Vergelijk het met atletiek: je bent sprinter of marathonloper, maar nooit allebei." Hoor je eenmaal bij de wereldtop dan is voor menig topsporter deelname aan de Olympische Spelen het ultieme doel. Vanaf februari 1998 deelt ze de weg naar dat doel samen met dorpsgenote Nicole van Hooren. Het Empelse duo gaat ook naar Sydney; het wel en wee van dat verhaal kunt u terugvinden bij Van Hooren. Na Sydney spelen Jonathans en Van Hooren nog wel even samen, maar daarna gaat | 102 |
|
ieder een eigen kant op. Samen met Chris Bruil strijkt Jonathans neer in Nederhemert en vormt ze zowel in het dijkhuis uit 1850 als op het badmintonveld een dubbel. Het stel krijgt twee kinderen. In 2008 wordt het huwelijk ontbonden, maar inmiddels zijn ze al wee een paar jaar samen. In Athene 2004 is Jonathans weer van de partij en nog wel op twee disciplines. Samen met echtgenoot Chris word ze in de tweede ronde uitgeschakeld door het Zuid-Koreaanse duo Dong-moon/Kyung-min. Met Mia Audina reikt ze tot de kwartfinale, "Vanaf 2002 ben ik met Mia op weg gegaan naar Athene. Achteraf gezien was het best knap dat in beide disciplines een stabiele top 8 bereikt werd. Met Mia top 5; met Chris zelfs top 3. Mijn tweede Spelen waren dan ook heel anders dan de eerste keer. We stonden vijfde op de wereldranglijst en dan is er gewoon uitzicht op een medaille. Dan moest wel alles op zijn plaats vallen." Een eventuele derde deelname aan de Spelen zit er in 2008 niet in. Hoewel ze nog wel op hoog niveau speelt is ze niet klaar voor Beijing. "De kinderen waren er en eigenlijk was iedereen, waar ik mee samen zou kunnen spelen, gestopt. En er was geen jongere generatie. Jammer natuurlijk want nu was er geen enkele Nederlandse badmintonspeler in Beijing, Terjl we in Sydney nog met zijn achten waren en in Athene met zijn vijven." Hoewel ze wel op steun van de bond kan rekenen heeft Jonathans als fulltime badmintonspeelster altijd als een zzp-er gewerkt. 'De NBB neemt wel de reis-, hotel- en trainingskosten voor haar rekening, maar verder ben ik zelf volledig verantwoordelijk voor mijn inkomen. Ik heb bijvoorbeeld altijd ook zelf naar sponsors moeten zoeken. Soms komen die pas halverwege een traject in beeld." De laatste drie jaar speelt Jonathans alleen nog in het damesdubbel. "Eigenlijk heb ik het gemengd dubbel nooit leuk gevonden; DD is mijn ding." In samenspraak met de bond (er is eigenlijk geen keuze) wordt Jonathans op weg naar Londen gekoppeld aan Paulien van Dooremaalen. Ook een Brabantse (uit Oosterhout) maar inmiddels woonachtig in Arnhem. Samen trainen ze twee keer per dag op Papendal; vijf dagen in de week." De jacht naar een toelatingsbewijs voor Londen loopt aanvankelijk volgens planning. Maar daarna komt de klad erin en zakt het duo ver van de allesbepalende plaats op de internationale ratinglijst weg. Die ratinglijst is bepalend. Om de Spelen te halen moeten Jonathans en Van Dooremalen op 1 mei bij de beste 16 koppels van de wereld staan. "In 2011 stonden we nog in | 103 |
|
de top 10 en versloegen we ook koppels uit de top 10." Twee maanden voor de deadline ziet het er somber uit voor het duo. Op de lijst van 1 maart zijn de dames afgezakt naar plaats 25. De All England Open in Birmingham in die maand lijkt een mooie gelegenheid om wat recht te trekken, maar al na de eerste ronde is het toernooi ook al weer voorbij. Londen is op dat moment zo dichtbij en toch zover weg. Volgens de plannen neemt Jonathans dit jaar (opnieuw) afscheid van de actieve top-port. "Ik hoop dan aan de slag te kunnen gaan in het bedrijfsleven. Bij voorkeur bij een op sport gericht bedrijf. Het moet toch interessant voor zo'n bedrijf zijn om gebruik te kunnen maken van mijn naam en ervaring. Ook als topsporter was ik altijd zakelijk ingesteld. Vaak moeilijk voor mezelf en zeker ook voor mijn omgeving. Begin dit jaar leek ik een leuke aanbieding binnen te hebben. Dat ging uiteindelijk niet door, maar zou het wel doorgegaan zijn dan zou ik zo mijn spullen oppakken en naar Maleisië verhuizen. Na 25 jaar topsport een leuke baan en leuke dingen doen daar droom je toch wel eens van." Zover is het nog niet en bestaat het leven van Jonathans nog steeds uit hollen en stilstaan. Elke morgen om 8.30 uur ervoor zorgen dat de kinderen op school komen; dan door naar Papendal en om 14.30 uur weer terug in Well bij de schoolpoort. En als schnabbeltjes een avond training geven in Tiel en competitie spelen in Duitsland. "De Nederlandse competitie is verschrikkelijk. Iedereen wil van de 13-voudige Nederlandse kampioene winnen. Ik ben er helemaal klaar mee om me als opgejaagd wild te laten gebruiken. Het niveau in Duitsland is verfrissend; de Duitsers nemen het spelletje serieus. Ik word ingevlogen naar Berlijn. En krijg daarvoor een best hoge, vaste vergoeding. Ik weiger om voor een winstpremie te spelen; zonder dat ga ik ook wel tot het uiterste." Een 'staatsuitkering' krijgt ze niet. "Dan moet je de A-status als sporter hebben en daarvoor moetje weer tot de beste acht van de wereld horen." Als compensatie voor het jachtige leven vindt ze rust aan de Maasdijk in Nederhemert. "Wij doen ons ding en we houden helemaal niet van teveel aandacht. Ons privé-leven schermen we af." Toch weet ze aandacht wel te waarderen. Voor de doop van prinses Amalia valt er zowaar een uitnodiging van het Koninklijk Huis in de bus. "Het was toen wel fijn dat ik hier in Nederhemert woon. Met vaak prachtige hoeden op gaan de vrouwen op zondag naar de kerk. Voor de doop heb ik er toen een hier in het dorp kunnen lenen." | 104 |
Olympische sporen in s-Hertogenbosch (2012) 101-104
Artikelen
| 2012 |
Henk Mees en Piet LauwenLotte Jonathans : Met een geleende hoed naar de doop van AmaliaOlympische sporen in 's-Hertogenbosch (2012) 101-104 |
Bossche Encyclopedie |